امام باقر علیه السلام ، امامی که که در بین ائمه ی ما نقش محوری دارد.اما متاسفانه خیلی غریب و مظلوم است .(از این حرفم تا تهش رو برو)

 

 با اینکه پیامبر اکرم فرمودند وصی پنجم من شکافنده ی علم ما اهل بیت است.و شیعه هرچه دارد به برکت تعالیم امام باقر و در ادامه اش امام صادق(ع)دارد.

 اما تاریخ زندگانی این امام عزیز نشان می دهد که مردم مدینه در زمان امام حداقل بهره برداری رو هم از امام نداشتن.

 مثلا توی کتاب داستان راستان شهید مطهری این داستان نقل میشه که مردم سوالاتشون  رو جمع میکردن سالی یه روز میرفتن توی یه کوهی که در دل اون کوه یه راهب نصرانی زندگی میکرد و با اینکه امام باقر علیه السلام رو داشتن اما از اون راهب مسیحی سوالاتشون رو میپرسیدن و برای کاراشون نسخه از غیر مسلمون میگرفتن معتقد بودن که اون راهب با حضرت مسیح (ع) ارتباط داره.  

تا امروز هم همین طوری هست.الآن مردم به جای اینکه از سیره و زندگانی امام محمد باقر توی زندگی شخصی شون نسخه بگیرن از کارشناس های فرانسوی و المانی و امریکایی و کانادایی میگیرن.  

امروز به بچه هیاتی ها بگیم پنج تا حدیث از امام باقر بگو نمیتونه بگیم مگه امام پنجمت نیست5تا حدیث بگو.نمیتونه.در حالی که حضرت میفرماید درجه ی شیعه به تعداد احادیثی است که از ما بلد است.

خدا رحمت کند اون استادی رو که می گقت:به نسخه ی همه عمل کردیم گره ها وا نشد یه بار هم به نسخه ی اهل بیت عمل کنیم ببینیم گره ها وا میشه یا نه

با اینکه باقر العلوم یعنی هر علمی رو به عمقش مییرسونه.

خود حضرت در روایتی می فرمایند:مسلمونا یا به شرق متمایل میشن یا به غرب متمایل (یا به چپ یا به راست)گرایش پیدا میکنن.فرمود: هر جا میخواهید بروید بروید اما:لا تجدو علما صحیحا الا خرج من عندنا.

البته منظور این نبود که دنبال علوم دیگه نریم پیامبر اکرم(ص)می فرمایند ه اطلبوالعلم و لو بالصین.همه ی علوم رو بیابید حتی اگر در چین باشد.

 

نظرات شما عزیزان: